czwartek, 3 stycznia 2013

Misery Stephen King


zrodlo: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/90459/misery                  

autor: Stephen King
tłumaczenie: Robert P. Lipski
tytuł oryginału: Misery
wydawnictwo: Amber
liczba stron: 334
okładka: twarda
słowa kluczowe:  Bates, horror, siekiera, morderstwo, idol

           To powieść dla poszukujących wrażeń. Czytając ją przekonacie się, że znajdujecie się w małym ciasnym pokoju gościnnym. Sami bez jedzenia, na narkotycznym haju pod wpływem leków. Nikogo nie obchodzi czy truchło waszego ciała rozpadnie się na małe kosteczki. Może jednak będziecie pochowani w ogródku za domem Wilkes. Ogarnia was panika i chcecie się za wszelka cenę wydostać z tego dołu Szeolu, ale nie możecie odrąbano wam jedną nogę i daleko nie zajdziecie.  Jeszcze do niedawna krwawiący kikut był przypalony palnikiem, ale teraz jest już dobrze opiekuję się wami rzeźnik i prostolinijna kobieta w jednej osobie. Jej oczy mają odcień krwisty i zazwyczaj rozjeżdża swoich gości kosiarką do trawy. Dalej macie odwagę zaglądać do książki? Zbliża się, już czujecie jej oddech na swoim karku. Podtyka wam pod nos pomyje i każde Pić! Powiecie nie –ona wybije wam z głowy wszelki opór. Nie można się oprzeć, ta powieść to hipnoza z trudnym do przewidzenia zakończeniem. Podczas czytania tej książki noc będzie się wam zlewać z dniem.  Sam główny bohater swoją postawą przypomina małą myszkę złapaną w pułapkę przez cwaną kotkę. Opisane w powieści podchody rozgrywające się między Paulem a Ann umożliwią wnikniecie do umysłów obojga i ocenieniu ich. Macie ku temu okazję, jakiej nie miał przed wami żaden psychiatra. Doświadczycie na własnej skórze, jaką siłę przekazu ma słowo.

          Warto wspomnieć o świetnym filmie pod tytułem Misery, który moim zdaniem wspaniale oddaje klimat książki i zachęca do jej przeczytania.  Za rolę Anny Wilkes aktorka Kathy Bates otrzymała w 1990 roku Oskara.  Odgrywanie zemsty i delektowanie się nią przez Kathy było tak dobrze pokazane, że nie jeden raz miałem ciarki na całym ciele.

„Przysłowie mówi, że zemsta jest talerzem, z którego najlepiej jeść, kiedy ostygnie”(1)

             Czy opisy krwawej zemsty jest tym, czym kierujemy się, gdy wybieramy tytuł książki, którą chcemy przeczytać? A może to autorka/r? Fabuła? Ta pozycja ma w sobie to wszystko, czego nie znajdziecie w innych tytułach Kinga. To z pewnością książka dla ludzi o mocnych nerwach. Przeczytacie jak jedna kobieta opętana fascynacją do cyklu książek Misery może zrobić z życia niejednego człowieka istne piekło na Ziemi. Jesteśmy zdolni nienawidzić i kochać, ale w wyborze książek, które czytamy coraz częściej kierujemy się dobra rada osoby nam najbliższej na świecie. To one pozwalają nam odkryć perełkę wśród bardzo wielu powieści. W tym miejscu składam ukłon w stronę kochanej żony za zachętę do przeczytania tej powieści Kinga.  Autor posłużył się znanym motywem bohatera, który jest w fatalnym położeniu. Mierzy się z zadaniami przerastającymi go i nie może oczekiwać pomocy. Sama fabuła zbudowana jest na historii, od której włosy stają dęba.
Znany autor Stephen King stworzył fabułę, od której wprost nie można oderwać wzroku. Jak już raz zaczniecie czytać tą powieść będzie zabierać ją ze sobą w wszędzie do autobusu, metra czy nawet wanny? Co jest w niej takiej hipnotyzującego? W tym miejscu powinienem wymienić same superlatywy, jakimi okryta jest sama treść Misery, tylko, po co opowiadać o tym, jaka jest książka. Skoro czytając ją sami przekonacie się, że wręcz doświadczacie bycia światkami przytoczonych zdarzeń. 

(1)    Tamże, str. 285


Opublikowane także na: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/29412/misery

http://www.facebook.com/ZapachKsiazek?ref=hl

11 komentarzy:

  1. Co za wstęp, Patryku! Imponujący. :)

    Jedna z moich ulubionych książek Kinga. :) Ekranizację też lubię, choć aktor wcielający się w rolę pisarza jakoś niespecjalnie mnie ujął.

    OdpowiedzUsuń
  2. Ewo do napisania takiego wstępu natchnęła mnie ukochana żona i to ona jest moją muzą. Dzięki jej niesamowitej intuicji zawdzięczam taki efekt. Film fakt robi wrażenie, ale dla mnie to rola Kathy Bates byłą tutaj najbardziej przekonująca. Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Jestem fanką Kinga, którego pokochałam już w gimnazjum. I mam na koncie sporo jego książek, ale tej powieści nie znam. Twoja recenzja jest tak zachęcająca, i tak świetnie ujmujesz emocje jakie ci towarzyszyły w trakcie lektury, że koniecznie muszę po nią sięgnąć.

    Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Czytałam już kilka recenzji "Misery" na kilku blogach i, co ciekawe, każda jest inna :) Podoba mi się Twoja charakterystyka Annie.. Dorzuciłabym do tego umiłowanie tak głębokie, że ukochana świnia nosi imię bohaterki książek Paula... ;) Podejrzewam, że takich fanek sam King się boi. Film owszem, wspaniały, Kathy Bates genialna i do tego, niczym terminator, niezniszczalna (ile razy on walił ją w końcu po głowie?!). Książka tak jak piszesz - niebezpiecznie wciągająca, hipnotyczna. Jest to opowieść nie tylko o obsesji, ale i o nauce grzeczności i posłuszeństwa. Żona ma bardzo dobry gust literacki ;) Sądzę, że to absolutne "must read" dla każdego, kto chciałby mianować się fanem Mistrza. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  5. Nie raz o niej słyszałam. Za każdym razem kiedy o niej czytam coraz bardziej się przekonuje, że koniecznie muszę po nią sięgnąć.
    ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Paulino

    Zgodzę się z Tobą, że dla fanów Mistrza Kinga ta powieść jest priorytetem, bo pokazuje dawny styl pisarza, który z czasem się zmienił. I cieszy mnie fakt, że odczytujesz moją recenzję inaczej niż, to co przeczytałaś na innych blogach odetchnąłem z ulgą. Zastanawiałem się nad dodaniem, że Anna Wilkes nazwała swoją świnkę imieniem swojej ulubionej bohaterki książki. Nie chciałem jednak zdradzać zbyt dużo, bo przecież moim zamiarem jest zachęcenie do przeczytania książki, a nie streszczanie jej.;). Kathy Bates w filmie była genialna i odegrała rolę Anny tak dobrze, że nie wyobrażam sobie innej autorki w tym dreszczowcu. Mam wrażenie, że Paul Sheldon uderzył Annę co najmniej trzy razy, ale możliwe, że było to więcej razy, ponieważ w pewnym momencie sam główny bohater przerażony był ile wytrzymuje Wilkes. Głos mojej żony jest dla mnie najważniejszy i jej intuicja względem książek nigdy mnie nie zawiodła:). Pozdrawiam

    Kermit
    Natalio nie zawiedziesz się ,gdyż książka trzyma w napięciu, akcja jest wartka i nie można się znużyć tą powieścią. Nie jest gruba, ale jej fabuła spełnia oczekiwania nawet najbardziej wybrednych czytelników/czytelniczek. Sięgnij po nią i wyrób sobie własne zdaniem. Serdecznie pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  7. A jak King zamierzał zakończyć Misery na początku? Pisze o tym tak: "Gdy zakończyłem pierwszą sesję w hotelu Brown’s, podczas której Paul Sheldon budzi się i odkrywa, że jest więźniem Annie Wilkes, sądziłem, że wiem, co stanie się dalej. Annie zażąda, by Paul napisał kolejną powieść o przygodach swej nieustraszonej bohaterki, Misery Chastain, przeznaczoną wyłącznie dla niej. Po pierwszych protestach Paul zgodzi się, rzecz jasna (psychopatyczna pielęgniarka dysponuje sporymi zdolnościami przekonywania). Annie poinformuje go, że dla tego projektu zamierza poświęcić swoją ukochaną świnię Misery. Cały nakład „Powrotu Misery” będzie się składał z jednego egzemplarza - rękopisu oprawionego w świńską skórę!
    Tu, jak sądziłem, nastąpi wyciemnienie. Powrócimy do siedziby Annie w stanie Kolorado jakieś sześć, osiem miesięcy później, by być świadkami zaskakującego zakończenia.
    Paul zniknął. Jego pokój został zamieniony w kaplicę poświęconą Misery Chastain, lecz świnia, Misery, wciąż żyje i pochrumkuje błogo w chlewiku obok stodoły. Na ścianach pokoju Misery wiszą okładki książek, fotosy z filmów o Misery, zdjęcia Paula Sheldona, może też gazeta z nagłówkiem: „Słynny autor romansów nadal uważany za zaginionego”. Pośrodku pokoju, starannie oświetlona, na małym stoliku (oczywiście z drzewa wiśniowego, na cześć pana Kiplinga) leży książka. To wydanie Annie Wilkes „Powrotu Misery”. Ma bardzo piękną okładkę - i słusznie: zrobiono ją ze skóry Paula Sheldona. A Paul? Być może jego kości tkwią pogrzebane za stodołą. Myślałem jednak, że najprawdopodobniej co smaczniejsze kąski zostały pożarte przez świnię."
    S. King "Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika" ;)

    OdpowiedzUsuń
  8. Paulino zaskoczyłaś mnie:) nie spodziewałem się, że King wymyślił takie zakończenie książki, które wydaje mi się bardziej adekwatne do powieści Misery niż, to które ostatecznie zostało umieszczone. Z punktu widzenia psychopatycznej Annie samo to, że obolały i skrzywdzony Paul miał siły do wymierzenia ciosu Wilkes wydaje się mało realne. Wspomnijmy tylko, że podjął kilka prób zgładzenia jej. Takie pikantne szczegóły mogą usatysfakcjonować niejednego wybredną/nego fankę/na. Pozdrawiam serdecznie i proszę o więcej;)

    OdpowiedzUsuń
  9. To jest jedna z lepszych książek Kinga jakie czytałam. Później nie mogłam sobie odpuścić obejrzenia jej ekranizacji.

    OdpowiedzUsuń
  10. Cóż za sugestywna recenzja! Znam film, nie wiem czemu jeszcze nie sięgnęłam po książkę, czas nadrobić:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Natalio

    Zgadzam się z Tobą w powieści Misery poznajemy charakter Kinga, który pokochało niewiele czytelników. Film jest również świetny choć proponowałbym najpierw przeczytać książkę, a potem oglądać film by nie umniejszyć sobie przyjemności z czytania powieści. Pozdrawiam

    Olu
    Recenzja moim zdaniem wyraża opinię. Skoro tak ją odbierasz to dobrze, bo moim zamiarem było przekazać, że powieść jest warta uwagi. Już nie mogę się doczekać Twoich wrażeń po przeczytaniu powieści. Otóż to czas to nadrobić.:) Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń